Lítill demantur

Það er kominn lítill demantur á heimilið. Stúlka sem fæddist þann 22. apríl og er yndisleg í alla staði. Það er því mikill sælutími hjá stelpupabbanum núna.

Annars gekk þetta allt mjög vel og það er mikill synd að það eigi að leggja niður MFS prógrammið. Við vorum í Hreiðrinu uppi á Landspítala og aðstaðan þar er til fyrirmyndar. Deildin var full en manni leið engu að síður eins og maður væri einn í heiminum. Hins vegar hef ég tekið eftir einu þegar ég hef komið upp á Lansa og það er að starfsfólkið eyðir drjúgum tíma fyrir framan sjónvarpið í setustofunni.Það var reyndar ágætt á laugardaginn þegar miðaldra kona frá líklega Filipseyjum var búin að stilla á Liverpool- Chelsea. Mér gafst því færi á að horfa á seinni hluta leiksins meðan ég japlaði á hakkabollum og dáðist að þeirri nýfæddu. Það var hins vegar ekki bara óþol mitt gagnvart jose mourinho sem leiddi til þess að ég vildi alls ekki að Chelsea jafnaði heldur var ég einnig hræddur um að sú filipeyska myndi ganga af göflunum og vekja barnið tækist þeim að jafna, slík var spennan og stunurnar í hvert skipti sem e-ð gerðist á vallarhelmingi Liverpool.

Þetta minnti mig á þegar pabbi var uppi á spítala fyrir ári síðan. Í hvert skipti sem hann ætlaði að kíkja á fréttirnar var einhver Öskubuska að glápa á Bold and the beautiful eða e-r aðrar sápur og láta sig dreyma um betri tíð í faðmi olíukóngs frá Texas. Auðvitað kunni góðmennið hann faðir ekki við að reka hana út eða skipta um stöð. Í staðinn ráfaði hann ganginn fram og aftur og maður getur rétt ímyndað sér hvað það er skemmtilegt.