Leiðtogafundurinn

Ég var pínulítið svekktur þegar leiðtogafundinum í Höfða lauk fyrir tuttugu árum. Í fyrsta lagi var engin niðurstaða, sem var ekki gott fyrir stríðshræddan ungling, sem heyrt hafði vondar sögur af myndinni The Day after. Í öðru lagi fannst mér alltaf leiðinlegt hvað fundurinn leit illa út í sjónvarpi. Veðrið var hryssingslegt haustveður og ekki bætti úr skák að reglulega beindust myndavélarnar að húsinu sem Heimilistæki eru í. Maður var vanur að sjá stórmenni hittast í höllum erlendis en nú þurfti heimurinn að sjá ljótasta arkitektúr í heimi, sem virtist hafa ákveðið að funda líka í Reykjavík. Og allt í roki og rigningu.

Núna keppast menn hins vegar við að koma fram og lýsa því yfir hvað fundurinn hafði mikla þýðingu. Er þetta ekki bara bull í fámennum hópi stjórnmála- og sagnfræðinga sem þykjast geta lesið úr minnisblöðum háleitar hugmyndir um frið á jörðu. Það nennir enginn að semja í svona leiðinlega veðri, menn verða að vera í góðu skapi í sól og hita til að verða e-ð ágengt. Reagan og Gorbatsjoff voru þar engar undantekningar. Líklega er þetta cult hjá þessum fræðimannahópi, svona Plan 9 from outer space leiðtogafundanna. Fundur sem var svo lélegur að hann nálgast það að verða góður.