Nostalgía nr. 2. Breik

Stundum horfi ég á þáttinn So you think you can dance. Þar er alltaf e-r sem breikar og ég verð að viðurkenna að ég kann að meta gott breik. Ég verð jafnframt að viðurkenna að ég hugsa oft þegar ég sé þessa snillinga: Þetta gæti verið ég. Ástæðan er einföld, þegar ég var ca. 11 ára 1984, fór nær allur tími manns í að æfa breikspor, snúa sér á bakinu og sveifla sér fram og aftur eins og ormur. Menn nenntu ekki einu sinni í fótbolta í frímínútum og þeir bestu (aka Hlífar) gátu næstum því tekið vindmylluna. Það var hins vegar ekki tekið út með sældinni fyrir foreldra að eiga breikdellubörn. Maður varð að komast á námskeið með ofurbreikurum sem voru fluttir inn frá New York og oftar en ekki lögðu Siggi breik og Stefán Baxter þessum mönnum lið. Ekki var síðri baggi fyrir foreldra að kaupa breik dressið á börnin. Adidas glansgalla og Adidas Top ten breikskó. Nú eru krakkar aftur komnir í svona glansgalla og sennilega eru e-r að breika.

Breiktímabilið stóð þó ekki lengi og fljótlega voru við komnir í fótbolta og nýjar dellur tóku við. Breikið er reyndar alltaf rifjað upp öðru hverju en ég held satt best að segja að Guð hafi ekki skapað breikið fyrir lögmenn á fertugsaldri. A.m.k. ekki aukakílóin.

Athugasemdir

[unnur (IP-tala skráð) 16.10.2006 kl. 09:46]

Það er naumast sem þú opinberar þig dag eftir dag. Í gær heyrði ég þig reiðast og hækka róminn og í dag segistu hafa verið breikari. Það verð ég að fá að sjá þegar vel liggur á þér (og okkur öllum!)
U