Viðburðarríkir dagar

Það hefur margt gerst undanfarna daga. Í fyrsta lagi var byrjað að fylla þetta blessaða Hálslón sem æ fleiri eru að uppgvötva að er hin versta hugmynd. Þegar ég mætti til vinnu á fimmtudagsmorgun voru margir komnir saman fyrir framan einn skjá til að fylgjast með þessum hryllingi. Tek það fram að nokkrir í hópnum eru utan af landi. Það er hins vegar merkilegt að enn er fólksfækkun á Austurlandi en svo er líka talað um að fasteignaverð sé enn lágt. Er það ekki bara í góðu lagi? Ef maður vill endilega búa á e-m stað er þá ekki bara í fínu lagi að draumahúsið kosti lítið? Ég held að málið sé að fólk fyrir austan vill mikinn uppgang þannig að allt hækki í verði og þá loksins sé hægt að fá skikkanlegt verð fyrir húsið sitt. Þá er hægt að láta drauminn rætast og flytja á mölina.

Í öðru kvaddi herinn endanlega í gær eins og sést á þessari frétt Herinn er farinn. Ekki get ég nú sagt að ég gráti þennan blessaða her enda er mér lítt um heri gefið. Ég man hins vegar þegar maður þurfti að fara í gegnum sérstakt vegabréfaeftirlit til að komast í gömlu flugstöðina. Hvernig var það ef maður gleymdi passanum heima en var bara að sækja e-n. Þurfti maður þá að láta útbúa sérstakt bráðarbirgðavegabréf í Keflavík fyrir 10.000 kall? Eitthvað fíflalegt að þurfa að sýna vegabréf á leið sinni um okkar litla land. Annað sem mér leiðist við heri eru kveðjur að hermannasið, bera hendina upp að enni, alvarlegur á svip. Þess vegna finnst mér sérstaklega skemmtilegt að sjá sýslumanninn í Keflavík reyna að brjóta þessa tilgerð upp með því að taka utan um flotaforingjann eins og sést á RÚV fréttinni. Þrátt fyrir góðan tilgang er ljóst að sýsla tókst ekki ætlunarverk sitt þ.e. að ná virkilega góðu faðmlagi og jafnvel smelli á kinnina. Þetta sést best á því að þegar faðmlaginu lýkur verða báðir, einkum þó sýsli, óðamála í kveðjunni og ögn vandræðilegir á svipinn.

Reyndar er þetta staða sem flestar karlmenn þekkja, hvenær viðkomandi er tilbúinn að taka við faðmlagi og hvenær ekki. Ef maður þekkir e-n mjög vel er í lagi að taka allan pakkann þ.e. þétt faðmlag og smell, ef maður þekkir e-n aðeins minna má reyna en maður verður að vera tilbúinn að sætta sig við vandræðalegt klapp á bakið. Svo eru það þeir sem maður þekkir þokkalega en veit ekki hvernig taka faðmlagstilraun. Þar reynir maður ekki einu sinni, því ósköpin geta endað áður en þau byrjuðu með því að látbragðið segir nei og sambandið verður aldrei samt eftir það. Best væri að fólk sem maður býður í mat segi t.d áður en sest er að borðum: "Við viljum bara láta ykkur vita að við erum tilbúin í að faðma ykkur þegar við förum heim" eða "Vinsamlegast ekki reyna að faðma okkur á eftir, allavega ekki hann Gulla." Þá gæti maður sagt að það hefði ekki einu sinni hvarflað að manni. Þannig væri vandamálið leyst en þetta virðist hins vegar ekki vera karlmönnum mjög eðlilegt yfir höfuð.