Fögnuður

Þegar tilkynnt var að Alþjóða kjarnorkumálastofnunin fengi Friðarverðlaun Nóbels kom kostulegt viðtal við íslenskan starfsmann stofnunarinnar á mbl. Hann sagði mikinn fögnuð ríkja, haldnir væru símafundir og hann vissi bara ekki hvað.

Mér datt þetta í hug þegar ég rakst á myndband á youtube eftir sigur Liverpool í FA bikarnum 1989. Gríðaleg fagnaðarlæti, opnaðar kókdósir og ég bara veit ekki hvað.

http://uk.youtube.com/watch?v=wjMlspGTfZc

Athugasemdir

[Kjartan (IP-tala skráð) 15.12.2007 kl. 23:42]

Við hjónin skiljum ekki alveg þessa færslu. Horfðum á myndbrotið og, jú, Peter Beardsley er að drekka úr kókdós en Alan Hansen er með bjór og einhverjir eru að drekka kampavín úr bikarnum. Hvar er djókurinn?

[EG, 16.12.2007 kl. 02:23]

Það  er alltaf vont að þurfa að útskýra grín og sérstaklega þegar fólkið finnst það ekki fyndið. Þetta eru hins vegar e-r þau alslöppustu fagnaðarlæti sem ég hef séð, Alan Hansen er eins og hans sé með bjór í erfidrykkju að góla ættjarðarsöngva, ég hef ekki hugmynd um hvað þeir eru að drekka úr bikarnum en það er ekki beint eins og leikmenn séu að sprauta og hella kampavíni hver yfir annan í tryllingslegum fögnuði, og til að kóróna þetta allt saman fær Beardsley sér kók að drekka. Hann gæti allt eins verið á McDonalds eða fyrir framan sjónvarpið heima hjá sér.

Kannski voru Liverpool menn orðnir aðeins of vanir að vinna á þessum tímapunkti því ég vil leyfa mér að efast um að stemmningin hafi verið svona í klefanum í Istanbul um árið.

[Kjartan (IP-tala skráð) 16.12.2007 kl. 17:00]

Hmm já þú segir nokkuð. Þetta eru klárlega ekki þessi týpísku fagnaðarlæti eins og maður sér í bíómyndunum, enda er fátt hallærislegra en að sjá lið sem eru að reyna að fagna eftir fyrirfram ákveðinni formúlu. Hin dæmigerða formúla inniheldur m.a. það að leikmenn sprauti kampavíni yfir hvor aðra. Vissulega var þetta Liverpool lið ekkert venjulegt lið, og líklega hafa flestir leikmennirnir verið búnir að vinna þennan sama bikar og deildina minnst þrisvar á þessum tímapunkti. Það gæti verið ástæða þess að kampavínssprautunin var látin eiga sig.

[EG, 16.12.2007 kl. 20:54]

Ég er sammála því að kampavínssprautun er asnaleg, sérstaklega í Formúlu 1 þar sem keppinautar eru neyddir til að þykjast vera fagna hvor öðrum eftir fyrirfram ákveðinni formúlu. Maður vill samt sjá aðeins meiri óbeiðslaðan fögnuð, eins og þegar Gullit skellti sér ber í pottinn eftir sigur Hollendinga á EM 88 í beinni, í nokkurs konar algleymi. Ef mönnum finnst hins vegar ekkert fyndið að Peter Beardsley hafi fagnað sigrinu með því að fá sér eina kók þá nær það ekki lengra.