Blog

Það er að renna upp fyrir mér að það lesa e-r þetta blog þó ég hafi ekki látið neinn vita af því. Kannski ekki margir en þó e-r sem ég þekki og ég hef jafnvel fengið athugasemdir frá fólki sem ég þekki ekki neitt. Mér líður satt að segja eins og gömlum kalli sem er að kynnast netheimun í fyrsta sinn og uppgvötvar að hann er ekki einn. Nú síðast kommentaði félagi minn sem er í bankageiranum á bankafærsluna. Ég vona að ég hafi ekki komið út eins og bitur láglaunamaður í Vesturbænum. Auðvitað eiga menn að fá góð laun en þetta má ekki fara út í öfgar. Hins vegar stend ég við hvert orð varðandi íslenska græðgi, sem er svo sem ekki séríslenskt fyrirbæri. Ég er þreyttur á þessari peningadýrkun enda liggja rætur kampavínskommans djúpt.  Það er enginn vafi á því í mínum huga að það væri farsælla fyrir mig persónulega að geta tekið húsnæðislán á 2,5 % vöxtum og þurfa ekki að hafa áhyggjur af verðbólgu. En það gerist ekki meðan krónan er við lýði.

Meðan ég er að nöldra yfir þessu verð ég að minnast á dagskrálið sem ég held að sé daglega á NFS. Það er greining Hafliða Helgasonar á markaðnum. Fyrir ca. 6 árum síðan sátu verðbréfasérfræðingar fyrir svörum í Kastljósi, eða hvað þátturinn hét á þeim tíma, og á Skjá einum var gosi að nafni Helgi Eysteinsson með sér verðbréfaþátt. Nokkrum misserum síðar hrundi allt og menn læddust með fram veggjum. Nú er aftur rætt um viðskipti dagsins, úrvalsvísitölu, Dow Jones osfv. Þetta er afspyrnuleiðinlegt og það versta er orðið sjálft. "Markaðurinn". Það er alltaf talað um þetta eins og lífveru. Hvernig hefur markaðurinn það í dag? Jaa, markaðurinn er bara nokkuð hress, smá niðurgangur og útbrot en annars dafnar hann vel og mun jafna sig fljótlega. Hinir "stóskemmtilegu" skríbentar á Vefþjóðviljanum hafa það sín einkunnarorð að einstaklingar en ekki þjóðir geti haft vilja. Getur "markaðurinn" haft vilja? Málið er að menn eru voðalega sáttir við "markaðinn" þegar vel gengur en um leið og þeir lenda undir og illa gengur á ríkið að grípa inn í með lagasetningu, lögreglu, samkeppnisyfirvöldum eða styrkjum. Lengra nær trúin á "markaðinn" ekki.